Hasretin Erkenden Doğuyor Anne
Burnum da tütüyor,hasret kokusu,
Gözümden yaşları salıyor anne.
Annesiz yollarım dertler yokuşu,
Çıktıkça çok ağır,geliyor anne
sessizce giderek bıraktın derde
her sabah güneşin gülüşü nerde
hep anne kokuyor değdiğin yerde
Yokluğun bağrımı,deliyor anne
Yorgunum başımı,dizine koysam
ay yüzün seyre dalıp ta doysam
Ne olur bir kere sesini duysam
O zaman hüznümü çalıyor anne
Dertliyken derdimin dermanı oldun
Yanlışsa yolumun doğrusun buldun
Hep verdin kendinden sararıp soldun
Dertlerim sensizken kalıyor anne
Zamansız eser mi hazan yelleri
Soldurdun açmadan taze gülleri
Diner mi anasız gözüm selleri
Aktıkça yüreğim doluyor anne
Cihanı verseler vermem telini
Öpmeye kıyamam tutsam elini
Bir gece ansızın anne gülünü
Çağırmış melekler biliyor anne
Cennetten el edip gülüyor anne
Abdullah Ramazan